Czytelnia

Kiedy pozytywność zaczyna być toksyczna

Wyobraź sobie, że właśnie rozstałeś się ze swoim partnerem, z którym spotykałeś się przez kilka miesięcy. Byłeś naprawdę zakochany i zaangażowany w tą relację. Pewnego dnia twój partner oznajmił, że poznał kogoś innego i zostawił cię dla tej osoby. Przeżywasz rozpacz, smutek, rozczarowanie, złość. Masz ochotę krzyczeć i płakać. Opowiadasz tą historię swojemu przyjacielowi licząc na wsparcie po czym słyszysz od niego: „Nie płacz. Zawsze mogło być gorzej. Mogliście być już małżeństwem, mieć dzieci i inne wspólne zobowiązania, a tak to jesteś znowu wolny i możesz robić co chcesz! Pomyśl ile masz możliwości będąc znowu singlem!”. Zaczynasz albo czuć wyrzuty sumienia, że nie potrafisz spostrzec pozytywów tej sytuacji i obwiniać się, że być może faktycznie przeżywasz tą sytuację za bardzo i twoje emocje są nie na miejscu. Może po prostu jesteś przewrażliwiony? Albo czujesz irytację i zastanawiasz się czy twój przyjaciel cię w ogóle słuchał? W jaki sposób ma ci to pomóc? Czy naprawdę masz być wdzięczny za to, że jesteś teraz singlem i że mogło być gorzej, w momencie kiedy ktoś kto cię kochał zostawił cię dla kogoś innego? I oto pojawia się toksyczna pozytywność. Zamiast pozwolić sobie na przeżycie smutku i żałoby po rozstaniu i oczyścić się z cierpienia odkładasz swoje emocje na bok, wypierasz i mówisz: „Masz rację. Dzięki”. Teraz nie dość, że jesteś pokrzywdzony, sam, bez dziewczyny to jeszcze zaczynasz odczuwać wstyd z tego powodu, że w ogóle odczuwasz smutek.

Czytaj więcej...

Lęk jest subiektywnym stanem obawy oraz silnego niepokoju. Na poziomie fizjologicznym obejmuje reakcje somatyczne, takie jak gwałtowne bicie serca, napięcie mięśni, pocenie się czy suchość w ustach.

Czytaj więcej...

Nastrój jest utrzymującym się przez dłuższy czas stanem uczuciowym o różnym zabarwieniu emocjonalnym (pozytywnym lub negatywnym), który ulega zmianom pod wpływem czynników zewnętrznych (zdarzenia, doświadczenia, zmiany środowiskowe) oraz wewnętrznych (myśli, przekonania, interpretacje).

Nasz nastrój jest regulowany przez wpływ otoczenia, doświadczeń oraz własnych znaczeń nadawanych zdarzeniom i naturalnie waha się na skali odczuć – smutku i radości, ale jest względnie stałą cechą człowieka. Oznacza to, że prawidłowy nastrój charakteryzuje się umiarkowanym pobudzeniem oraz poziomem energii, charakterystycznym dla temperamentu oraz osobowości danego człowieka, który jest niezbędny do prawidłowego codziennego funkcjonowania człowieka. Niestety szereg powtarzających się stresujących wydarzeń, traumatycznych doświadczeń, nadmiernie obciążających układ nerwowy może doprowadzić do dysregulacji nastroju, co przejawia się poprzez nastrój obniżony (depresyjny) lub nastrój wzmożony (maniakalny). Obydwa stany zaburzają normalne funkcjonowanie człowieka wpływając na nieprawidłowości w pobudzeniu energetycznym- zahamowanie (depresja) lub nadmierna aktywność (mania).

Czytaj więcej...

PTSD (post-traumatic stress disorder) - zespół stresu pourazowego jest zaburzeniem psychicznym występującym w odpowiedzi na skrajnie stresujące wydarzenie (traumę) przewyższające zdolności jednostki do radzenia sobie i adaptacji. Takim wydarzeniem mogą być np. działania wojenne, gwałt, molestowanie, napaść, katastrofy, kataklizmy żywiołowe, wypadek komunikacyjny czy przestępstwa z użyciem przemocy. Ogólnie są to wydarzenia związane z faktem lub niebezpieczeństwem śmierci albo poważnego zranienia lub naruszenia nietykalności fizycznej, które wywołały u człowieka intensywny strach, przerażenie i poczucie bezradności.

Czytaj więcej...